Biraz film,biraz Vivaldi,biraz da...(içinizden ne geldiyse o)

Az önce yine izlemediğim için kendime kızdığım bir Jim Jarmusch filmi izledim.
Broken Flowers(2005)..Jarmusch'un gerçekten ilginç bir mizah anlayışı var,izlemiş olanlar bilirler,tanırlar bir şekilde.Bu filmde de öyle.Tek bir soru soracağım,bunu kendime de sordum..

"Geçmişte çok aşık olduğunuz eski sevgiliniz 20 yıl sonra çıkıp gelirse ne yaparsınız?"

Buna şöyle diyebilirim ki,buyrun cenaze namazına diye bir deyim vardır,belki de tam o meseleye hizmet edebilecek bir laf.Suratına mı tükürürsün,ya da boynuna mı sarılır,belki öper belki de tekme tokat,hmm..Kim bilebilir.Tamamiyle o anki ruh halinize bağlı. İnsanız ve her şey insan için mümkündür.Şaşırmamak lazım gelir bazı durumlarda.Ama bu olan değildir,doğamız gereği olması gerekendir sadece.O sebeple yine doğamızdan yola çıkarak,takıntılarımız olabilir hayatta ve bunu çoğunlukla kabul etmeyiz.Tam da etmediğimiz noktada başlamış demektir ya..Belki de farkında değilizdir,öyle değil mi?Takıntısı olmayan insan yok bana göre.Varsa da hafifletilmiş takıntıları olan insan vardır.Çiçekler,pembe,aşk,tutku,bağlanamama,garip kişiliklikler,beklenmeyen,merak,arayış,rüyalar,iz bırakanlar... Dingin ama o dinginliğin içindeki heyecanı yakalayabilenler için vurucu bir film.Sırf Bill Murray'ı görmeye bile değer.Hangimizin hayatı biraz broken flowers değil ki hem...

*Bir de Vivaldi'ye sardım yine bu aralar.Yine yeni yeniden.
Four Seasons'tan beni en çok alıp götüren..Winter..

Dinlerken beynime çiziktirdikleri...

Bir yerlerde savaş var,sesleri geliyor kulağıma.Gitgide yaklaşıyor.Kaçmam mı gerekiyor?Hem kaçsam nereye?Korkuyorum ve meraklanıyorum.Neden ve kim bunlar?Sesler yükseliyor,bağırıyorum.Tedirginim.Heyecan basıyor ve çaresizlik.Yaklaşan adımlar var sanırım.Haaaayııır! Uyanıyorum,rüyaymış.Perdeyi açıyorum.Gözlerim kamaşıyor.Güneş var ama soğuk bir yandan,ayaz.Nefes alıp verişlerim sıklaşıyor..Başımı önüme eğiyorum..Düşünüyorum,bu değil olması gereken ve sürmemeli böyle,sürmüyor da,bitiyor,her şey biterdi ya..